در نمای آخر فيلمی كه در يكی از روستاهای شمال كشور فيلمبرداری می‌شود، قرار است مرگ پيرمردی كه شخصيت اول فيلم است، همراه با پايين آمدن يك فرشته از بالای درخت فيلمبرداری شود. برخلاف ديگر فصل‌های فيلم كه در هوايی ابری فيلمبرداری شده‌اند، اين صحنه بايد در هوايی آفتابی گرفته شود. گروه آماده فيلمبرداری است، اما آسمان تا چند روز صاف نمی‌شود. در حالی كه همه افراد گروه منتظر كنار رفتن ابرها هستند تا آخرين صحنه هم تمام شود، از تهران براي پيرمرد پيغام می‌رسد كه همسرش بيمار شده و حالش وخيم است. پيرمرد كه نمی‌تواند منتظر آفتاب و فيلمبرداری نمای آخر بماند، به تنهايی راهی تهران می‌شود. به پيشنهاد دستيار كارگردان، گروه توليد نيز پس از بريدن درخت و بستن آن روی سينه موبيل، به دنبال پيرمرد كه سوار يك اتومبيل كرايه شده به راه می‌افتد. سرانجام پيرمرد با اصرار دستيار كارگردان و پسر جوانی كه بازيگر نقش فرشته است و علاقه خاصی به پيرمرد دارد، متقاعد می‌شود تا در ميان راه صحنه آخر را بازی كند. چون از درخت قبلی طی راه چيزی جز چند شاخه باقی نمانده، نمای پايانی زير درخت ديگری فيلمبرداری می‌شود. با تلاش گروه سرانجام صحنه آماده فيلمبرداری می‌شود؛ ولی در موقع فيلمبرداری، پيرمرد به جای گفتن ديالوگش با سوز و گداز از همسرش می‌گويد و تلخ می‌گريد. در همين بين توفان غريبی درمی‌گيرد كه ادامه كار را با برداشت‌های ديگر ناممكن می‌سازد. پيرمرد مجدداً گروه را رها می‌كند و خود به سوی تهران به راه می‌افتد. اعضای گروه فكر می‌كنند همين نما می‌تواند پايان خوبی برای فيلم باشد. در نهايت پيرمرد خود را به بيمارستان می‌رساند و به ملاقات همسرش می‌رود.